Γεια σας φίλοι μου. Επειδή γίνονται πολλές αποστολές με τα Ε/Π Super Puma και κατά κάποιο τρόπο περνάνε στο ντούκου, δίχως να δημοσιεύονται, θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου ως κυβερνήτης σε μία αποστολή που έλαβε χώρα την 16/2/09.

Η αποστολή μας δόθηκε στις 23.30 και απογειωθήκαμε κατευθυνόμενοι νότια από θάλασσα προς Ακ.Μαλέα.Το πλοίο βρισκόταν 40νμ νοτιοδυτικά από Πύλο. Φτάσαμε στην περιοχή μετά από 1ώρα και 15λεπτά,όπου επικρατούσε βόρειος ανεμος 15μίλια. Ο καιρός ήταν αρκετά καλός αλλά η κατάσταση της θάλασσας ήταν άσχημη. Είχε αυτό που λέμε βουβό κύμα το οποίο είχε απομείνει από προηγούμενη κακοκαιρία και είχε ύψος γύρω στα 2.5 μέτρα. Το πλοίο ήταν μεγάλο φορτηγό με γερανούς και το μόνο σημείο για την παραλαβή του τραυματία ήταν αρκετά περιορισμένος στην πλώρη μεταξύ του τελευταίου γερανού και των κεραιών. Το αναπάντεχο ήταν ότι οι μηχανές του είχαν βλάβη και βρισκόταν με την μία του πλευρά να το παρασέρνει και να το κουνάει έντονα το κύμα,με την δική μας μετεώριση να γίνεται σαφώς κάθετα στον άνεμο και όχι αντίθετα.

Αφού ήρθαμε λοιπόν στη μετεώριση παράλληλα με το πλοίο και δίπλα από το σημείο που θα κατεβάζαμε τους δύτες μας και το φορείο, το Ε/Π άρχισε να ανεβοκατεβαίνει σύμφωνα με την κίνηση του κύματος όντας σε αυτόματη μετεώριση όπως επιβάλεται για νυχτερινή αποστολή. Ο συνδιασμός της κίνησης του Ε/Π και της κίνησης (πάνω κάτω) του πλοίου με έφερε αντιμέτωπο με μία από τις πιο δύσκολες αποστολές που έχω πετάξει.Με μεγάλη δυσκολία κατάφερα να αφήσω πάνω στο πλοίο τους δύτες και το φορείο,όμως η εξάντληση και η έλειψη καυσίμου δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την αποστολή!Αφού προσπάθησα να προσεγγίσω το πλοίο από την άλλη πλευρά χωρίς επιτυχία αποφάσισα να μην συνεχίσω την αποστολή λόγω του υψηλού ρίσκου. Κατά τις 02.15 προσγειώθηκα στο Α/Δ της Καλαμάτας όπου μετά τον ανεφοδιασμό μάθαμε ότι το πλοίο είχε επισκευάσει τις μηχανές του.Πήρα λοιπόν την απόφαση να επιχειρήσω ξανά την προσέγγιση όπως και έγινε. Πλησιάζοντας μίλησα στον ασύρματο με τον καπετάνιο και του έδωσα οδηγία να κατευθυνθεί -αφού είχε πλέον μηχανές εν ενεργεία-αντίθετα προς το κύμα με 5knots ταχύτητα. Η παραλαβή του τραυματία και των δυτών έγινε σε χρόνο ρεκόρ,αφήσαμε τον τραυματία στην Καλαμάτα και επιστρέψαμε στην βάση μας.

Στην αρχή της αποστολής δεν μπορούσα να καταλάβω αν έφταιγα εγώ ή οι συνθήκες. Τόσο δύσκολα και άβολα αισθανόμουν. Η ανακούφιση όμως της ολοκλήρωσης της αποστολής και η ανατολή του ηλίου που είδαμε κατά την επιστροφή με αποζημίωσαν για όλο το ζόρι και την αυπνία που είχα. Η μετακόμιση βέβαια που είχα να κάνω το ίδιο πρωί με έκανε να κοιμηθώ από τις 4 το απόγευμα μέχρι το άλλο πρωί……

Επισμηναγός (Ι) Φώτιος Λαχουβάρης
112ΠΜ/384 ΜΕΔ

[print_link]