Είναι πραγματικά εξωπραγματικό το τι μπορεί κανείς να ακούσει από τα ΜΜΕ για ένα θέμα τόσο σοβαρό όσο η αναγκαστική προσγείωση εκπαιδευτικού ελικοπτέρου. Και αναφέρομαι φυσικά στο ελικόπτερο της Ολυμπιακής Αεροπλοοίας με επιβαίνοντες, τον φίλο και μέλος μας Κώστα Μακεδόνα και τον εκπαιδευτή Πασχάλη Μουρουντζή.

Επειδή από το πρωί της Τετάρτης 23 Απριλίου ακούστηκαν πολλά στα κανάλια από ιδιοκτήτες «λέει» αεροπορικών εταιριών όσο και από πολύ γνωστούς δημοσιογράφους, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι όσοι γνωρίζουμε την αλήθεια για τα γεγονότα να τα κάνουμε γνωστά στο ευρύ κοινό.

Ακούστηκε το πρωί από γνωστότατο δημοσιογράφο να λέει ότι βρέθηκε τυχαία από κοντά στα γεγονότα και ότι το Super Puma δεν κατάφερε αρχικά να περισυλλέξει τον Κώστα Μακεδόνα διότι αν και του κατέβασε τρείς φορές γάντζο αυτός δεν κατάφερε να κρατηθεί διότι πονούσε. Σίγουρα κύριε Τέρενς Κουίκ δεν ήσασταν κοντά στα γεγονότα αλλά μάλλον κάποιος ανεγκέφαλος τα επινόησε κι εσείς τον εμπιστευθήκατε και τα βγάλατε στον αέρα. Υποτιμάτε όμως με αυτόν τον τρόπο τους άντρες της ομάδας διάσωσης του Super Puma, οι οποίοι εκπαιδεύονται σχεδόν καθημερινά για την αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων, παρουσιάζοντάς τους σαν ψαράδες που ψαρεύουν τους τραυματίες από ψηλά. Υποτιμάτε όμως και τον κοινό νου και αυτό είναι χειρότερο. Για τα σενάρια των «ατυχηματολόγων» περί φωτοβολίδων ή κακής συντήρησης του ελικοπτέρου καθώς και για τον άλλο δημοσιογράφο που παρακολουθούσε από τα 700 μέτρα (δεν υπάρχει δρόμος σε ακτίνα 5 χιλιομέτρων) είναι ανάξια λόγου.

Αναγκάζομαι να γράψω αυτό το άρθρο μόνο προς τιμήν της αλήθειας και όσο πιο περιγραφικά μπορώ.

Χθές το μεσημέρι 22 Απριλίου και όταν το ελικόπτερο πέρασε στο στάδιο αβεβαιότητας αφού είχε παρέλθει το μισάωρο από την προβλεπόμενη ώρα προσγείωσης του στο Ελευθέριος Βενιζέλος, αποφασίσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη να σηκώσουμε δύο ελικόπτερα της Αερολέσχης Δεκέλειας, τα πρώτα που βρήκαμε διαθέσιμα και κατευθυνθήκαμε στην περιοχή της Πάρνηθας όπου πιστεύαμε ότι έκανε εκπαίδευση το ελικόπτερο.

Κυβερνήτες ο Ηλίας Σοφιανός στο ένα μαζί με τον αρχιμηχανικό της αερολέσχης, Κώστα Αποστολόπουλο που έτυχε να βρίσκετε κοντά και ο υπογράφων το άρθρο στο άλλο μαζί με τον Νίκο Τεπασκουάλο εμπειρότατο χειριστή ελικοπτέρων και τον Τάκη Καμπουρέλη αρχιμηχανικό της Αεροτεχνικής που επίσης έτυχε να είναι παρόντες και ανήσυχοι για τους δύο αγνοούμενους εκφράζοντας την επιθυμία να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο. Όσο περισσότερα μάτια τόσο το καλύτερο.

Μετά την απογείωση μας, το αεροδρόμιο της Τανάγρας μας ενημέρωσε ότι τον έλεγχο της περιοχής τον είχε αναλάβει το ραντάρ. Γυρίσαμε στη συχνότητα και αφού μας επετράπη η συνδρομή στην έρευνα ενημερωθήκαμε ότι επιχειρούσαν ήδη ένα ελικόπτερο Super Puma, ένα C-130 και δύο F-16.

Γνωρίζοντας πολύ καλά τα βουνά κλιμακωθήκαμε αντιδιαμετρικά και ξεκινήσαμε να χτενίζουμε την περιοχή περίπου στα 500’ σχετικό ύψος. Δεν είχαν περάσει ούτε 10 λεπτά από την απογείωσή μας όταν άκουσα τον Ηλία που βρισκόταν στην ώρα 11 μπροστά μου να αναφέρει στο ραντάρ: «Έχουμε εν’ όψη τους χειριστές, φαίνονται καλά και μας κουνάνε τα χέρια». Ξεκίνησα αριστερή στροφή ακολουθώντας την τροχιά του Ηλία κρατώντας το ύψος μου ενώ ο Ηλίας είχε ήδη αρχίσει διαδικασία καθόδου για προσγείωση σε ένα σημείο περί τα 80 μέτρα δυτικότερα του σημείου που ήταν ξαπλωμένοι οι δύο χειριστές. Ξεκίνησα να κάνω orbit άνωθεν του σημείου με μικρή ταχύτητα δίνοντας τις συντεταγμένες της θέσης του συμβάντος στο ραντάρ. Μετά την πρώτη περιστροφή είδα καθαρά το σημείο της πρόσκρουσης του ελικοπτέρου. Δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει ελικόπτερο αφού είχε καεί ολοσχερώς. Παρότι η αναγκαστική προσγείωση έγινε σε θαμνώδη περιοχή οι δύο χειριστές είχαν καταφέρει να απομακρυνθούν στα 30 μέτρα σε ένα χέρσο κομμάτι. Το λευκό πουκάμισο της στολής του Πασχάλη ήταν αυτό που τράβηξε το μάτι.

Μέσα σε δευτερόλεπτα ο Ηλίας ήταν δίπλα στους δύο χειριστές οι οποίοι ανέφεραν πόνο στη μέση αλλά γενικά φαίνονταν καλά και είχαν τις αισθήσεις τους. «Χάσαμε κινητήρα» είπε ο Μακεδόνας στον Ηλία.

Άκουσα το Super Puma να αναφέρει ότι πλησιάζει από βορρά στα 2500’. Του μετέφερα τη θέση μου και ανέβηκα στα 3000’ αφ ενός μεν ώστε να με εντοπίσει άμεσα, αφ’ εταίρου να μην μπώ στην πορεία του. Κοίταξα κάτω και είδα τον Ηλία που απογειωνόταν ώστε να αφήσει ελεύθερο το μοναδικό σημείο που θα μπορούσε να επιχειρήσει προσγείωση το Super Puma.

Παρέμεινα σε orbit παρακολουθώντας με δέος τους χειρισμούς προσέγγισης και προσγείωσης του Super Puma της 384 ΜΕΔ (Μοίρας Ερευνας και Διάσωσης). Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον κυβερνήτη Σμηναγό κ. Καλέμο, τον Συνκυβερνήτη Υπσγό κ. Γκαντίρη, και τον μηχανικό Ανθστή κ. Νάκο. Όχι μόνο για την ακρίβεια των κινήσεων τους τη στιγμή που οι πτέρυγες του στροφείου του έφταναν στο μέτρο από τα δέντρα αλλά και για την ταχύτητα εκτέλεσής τους. Ξέρετε πολύ καλά τι κάνετε Κύριοι και αφήστε τους «άλλους» να μιλάνε για ψάρεμα. Ηταν μεγάλη μας τιμή να σας προσφέρουμε τη βοήθειά μας. Μέσα σε δευτερόλεπτα οι διασώστες Λφ κ. Λάλας, Λφ κ. Παναγόπουλος και Λφ κ. Βάσιος είχαν προσεγγίσει τους δύο χειριστές παρέχοντάς τους τις πρώτες βοήθειες αναλαμβάνοντας το δύσκολο έργο της μεταφοράς των δυο τραυματισμένων στο Super Puma.

Παραμείναμε για μερικά λεπτά ακόμα παρακολουθώντας την εξέλιξη της διάσωσης και αποχωρήσαμε αφού η παρουσία μας ήταν πλέον περιττή για να προσγειωθούμε λίγο αργότερα και να ενημερώσουμε οικογένειες και φίλους των Κώστα και Πασχάλη ότι βρέθηκαν.

Το τι και πως πιθανόν να έγινε δεν θα αναφερθεί εδώ. Κανένας δεν ήταν μέσα στο ελικόπτερο εκτός από τους δύο και οι εικασίες δεν αρμόζουν σε σοβαρούς ανθρώπους. Θα μάθουμε από τους ίδιους σε λίγες μέρες όταν με το καλό θα έχουν διαφύγει τον κίνδυνο.

Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω προσωπικά το ΚΕΠΑΘ καθώς και το αεροδρόμιο της Τανάγρας για την ταχύτατη ενεργοποίηση του μηχανισμού αλλά και το ρανταρ για το συντονισμό της επιχείρησης. Συγχαρητήρια επίσης και στο Reporting Office του Ελευθέριος Βενιζέλος για την συνδρομή του με τις συνοπτικές διαδικασίες που ακολούθησε για την κατάθεση του σχεδίου πτήσης μας ώστε να απογειωθούμε χωρίς περιττές καθυστερήσεις.

Βερβερέλης Δημήτρης

[print_link]