Την Τρίτη 14 Ιουλίου, ήρθα από την Αυστρία με ένα Mooney Ovation της αερολέσχης MFU (MotorFlug Union Wien), στην οποία πετάω ως εκπαιδευτής.
Επιβαίνοντες ήταν τρείς μαθητές μου, όλοι μέλη της αερολέσχης. Φτάσαμε στην Ελλάδα μέσω Νις, Σερβίας, και με πρώτο προορισμό την Σκιάθο. Εξυπακούεται ότι τόσο ο αερολιμενικός όσο και η swissport σε όλα τα αεροδρόμια που ήταν προγραμματισμένο να πάμε, είχαν ενημερωθεί και
τηλεφωνικώς και γραπτώς.
Όταν προσγειωθήκαμε στην Σκιάθο ζήτησα από τον handler να κάνουμε εκείνη την στιγμή όλα τα χαρτιά και να πληρώσουμε όλα τα έξοδα που έπρεπε να πληρώσουμε. Αυτό είναι κάτι που ζητάω πάντα για πολλούς λόγους:
Πρώτον αν υπάρξει κάποια διαφωνία προλαβαίνω να το συζητήσω, δεύτερον δεν έχω βιασύνη την επόμενη ημέρα, τρίτον εάν προκύψει κάποια εμπλοκή λύνεται έγκαιρα και δεν απασχολώ κανέναν στην αναχώρηση. Όπως πάντα, όμως, ο handler επέμεινε να ΜΗΝ γίνει η διαδικασία όπως ζητούσα αλλά την επόμενη ημέρα. Το αποτέλεσμα ήταν όπως πάντα να μας έχουν χρεώσει σπατόσημα, ενώ
ΔΕΝ έπρεπε. Επειδή βιαζόμασταν και επειδή κλάσσικά και αυτοί είχαν πολύ δουλειά, οι φίλοι μου πληρώσανε κανονικά τα σπατόσημα.
Φτάνοντας στην Ρόδο, που ήταν ο δεύτερος προορισμός, επαναλήφθηκε όλο το τροπάριο: Την Πέμπτη 16 Ιουλίου είχαμε προγραμματίσει ημερήσια εκδρομή στην Κάρπαθο. Ο handler μας ζήτησε να πάμε στην αερολιμενικό για να πληρώσουμε σπατόσημα για την αναχώρησή μας. Του απήντησα ότι δεν πληρώνουμε κάτι τέτοιο.
Επειδή και αυτός είχε πολύ δουλειά, μας άφησε να φύγουμε με το σκεπτικό ότι στην επιστροφή μας το βράδυ θα μπορούσαμε να διαλευκάνουμε την υπόθεση. Στην Κάρπαθο δεν μας ζήτησαν να πληρώσουμε το σπατόσημο διότι ΓΝΩΡΙΖΑΝ ότι μέλη κοινοτικών αερολεσχών που ίπτανται με
αεροσκάφος της αερολέσχης τους ΔΕΝ οφείλουν να πληρώσουν κατι τέτοιο!
Επιστρέφοντας στην Ρόδο το ίδιο απόγευμα ΠΑΛΙ ο handler είχε πολύ δουλειά και μας ζήτησε εκ νέου να αναβληθεί τόσο η δική του πληρωμή όσο και της ΥΠΑ για το επόμενο πρωί, που θα πετάγαμε αυθημερόν για Αστυπάλαια. Την Παρασκευή 17 Ιουλίου το πρωί αναχωρήσαμε για Αστυπάλαια ΠΑΛΙ χωρίς να πληρώσουμε κάτι λόγο φόρτου εργασίας των εμπλεκόμενων.
Στην Αστυπάλαια, η Handler επανέλαβε το ίδιο παραμύθι με αποτέλεσμα να μας χρεώσει 36 ευρώ σπατόσημο, το οποίο και πληρώσαμε διότι δεν υπήρχε χρόνος για κουβέντα….
Συγνώμη να σας ζαλίζω, αλλά προσπαθώ να γίνω όσο πιό αναλυτικός μπορώ, για
να μην αφήσω κενά στην ιστορία….
Επιστρέφοντας στον Διαγόρα της Ρόδου, το απόγευμα της Παρασκευής 17 Ιουλίου, η swissport επιτελους ζήτησε να την πληρώσουμε και να περάσουμε όπωσδήποτε από το γραφείο αερολιμενικού ελέγχου. Έτσι και έγινε.
Μπαίνοντας στο γραφείο αερολιμενικού ελέγχου, ήταν βάρδεια η κα Ε.Ζ. Είχε κάποιον υπάλληλο της Goldair, με το οποίον ελέγχανε κάποια παλιά 636, και στον οποίον η συμπεριφορά της δεν είναι αυτό που θα ανέμενε κανείς για
άνθρωπο. Οι αυστριακοί μαθητές μου, που δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι σε τέτοια παρουσιαστικά άρχισαν να με ρωτάνε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μαζί μας, ΠΡΙΝ ακόμα πώ το οτιδήποτε μαζί της!
Μετά από περίπου 15 λεπτά, που δεν είχε γυρίσει κάν να μας κοιτάξει, η handler της swissport που μας συνόδευε, ζήτησε αν μπορεί να κάνει ένα διάλλειμα από την εγρασία της για αν ασχοληθεί μαζί μας.
Η κα Ε.Ζ, απευθυνόμενη σε εμένα με ενημέρωσε ότι της αφήσανε ένα σημείωμα από την προηγούμενη βάρδεια ότι χρωστάμε το σπατόσημα από την ημέρα που ήρθαμε και ευθέως άρχισε με πολύ επιθετικό τρόπο να με ρωτάει πώς τόλμησα να φύγω το πρωί εκείνο χωρίς να πληρώσω.
Μάζεψα όλη μου την ψυχραιμία και της απήντησα με χαμηλό τόνο και όσο πιό ευγενικά μπορούσα ότι είμαστε μέλη αερολέσχης, το αεροπλάνο είναι ενταγμένο στην αερολέσχη και ο νόμος λέει ότι δεν πληρώνουμε τον συγκεκριμένο φόρο. Επιπλέον ακόμα και να μην ήμασταν μέλη, είχαμε
εσφαλμένα χρεωθεί το ποσό στην Αστυπάλαια, και άρα για 24 ώρες δεν οφείλαμε να πληρώσουμε.
Παρά το ύφος μου, η υπάλληλος άρχισε να ανεβάζει πολύ τον τόνο της φωνής της, να γίνεται εριστική και να κάνει κάποια τηλέφωνα στα οποία δεν ανέφερε τίποτα από αυτά που της είπα και ούτε άκουγα να λέει κάτι ουσιώδες.
Ζήτησα από τους μαθητές μου να δώσουν τις κάρτες μελών. Έβγαλα και την δικιά μου και μαζί ένα USB stick στο οποίο είχα τον νόμο στον οποίον αναφερόμουν. Επιπλέον έβγαλα και τις αποδείξεις από την Αστυπάλαια. Αφού τελείωσε το τηλέφωνά της, της εδωσα όλα τα προαναφερθέντα και της ξαναεξήγησα.
Αυτή, ενώ κοίταξε όλα τα στοιχεία σιωπηλή για πολύ λίγο, με αγνόησε εντελώς και μου είπε χωρίς καν να με κοιτάζει: Λοιπόν, θα πληρώσεις κανονικά, δεν θα ξεφύγεις εσύ από το έξοδο.
Εκεί άρχισα να χάνω την ψυχραιμία μου. Της απήντησα ότι από εδώ και στο εξής δεν της επιτρέπω να αναφέρεται σε εμένα αλλά θα μιλάει μόνο με τον δικηγόρο μου, ενώ ανέφερα στην handler ότι αυτό που γίνεται είναι κλοπή και θα απαιτήσω να έρθει εκεί όργανο της αστυνομίας. Τότε η υπάλληλος της ΥΠΑ με ύβρεις και γηπεδικές φωνές μου πέταξε όλα τα χαρτιά πάνω μου γκάριζε, εκστόμιζε φλυαρίες και άρχισε να κινείται απειλητικά πρός το μέρος μου λέγοντας: έξω από το γραφείο μου, και δεν θα ξανααπογειωθείς αν δεν πληρώσεις!
Οι Αυστριακοί δεν πίστευαν στα μάτια τους! Ο ένας που τυχγάνει και λίγο ευαίσθητος, ήταν και πολύ κουσραμενος από τις μακρές παραμονές σε αεροδρόμια για τους γνωστούς λόγους και από τα νεύρα του δάκρυζε, χωρίς ωστόσο να έχει καταλάβει τι είχε συμβεί.
Οδήγησα τους φίλους μου στο σπίτι που είχαν νοικιάσει αλλά αν δεν έκανα κάτι δεν θα κατάφερνα να ρίξω την πίεσή μου. Τηλέφωνησα στους δικηγόορους μου (Μανώλαρο Αλέξανδρο και Φιλιππόπουλο Δημήτρη). Τους ζήτησα να βρουν αν ισχύει αυτό που έλεγα και αν είχα σφάλει κάπου. Επιπλέον επικοινώνησα με τον Κυπριανό και την αερολιμενάρχη Ρόδου την κυρία Ξανθή Κριτσινέλια.
ΟΛΟΙ παραδέχονταν ότι είχα δίκιο. Πήγα στο τμήμα του αεροδρομίου και ζήτησα να κάνω καταγγελία. Αφού για περίπου μία ώρα εξηγούσα το περιστατικό στους αστυνομικούς, κλήθηκε από την βάρδια και η προιστάμενος της ΥΠΑ για να ερωτηθεί αν έχω δίκαιο. ΚΑΙ αυτή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε ψέγμα αναληθείας σε ότι ισχυριζόμουν. Όταν όμως ζήτησα να γραφτεί η καταγγελία, άρχισαν όλοι ανεξαιρέτως να με παρακαλάνε να μην το κάνω διότι η εν λόγο υπάλληλος είναι μητέρα, θα χάσει την δουλειά της μέχρι να τελειώσει το δικαστήριο και άλλα τέτοια.
Ξανατηλεφώνησα στον δικηγόρο μου, ο οποίος με συμβούλεψε (και αυτό έκανα) να καταγραφεί το συμβάν στο ημερολόγιο της αστυνομίας, ώστε εάν χρειαστεί εντός δύο μηνων να γίνει μύνηση.
1. Πέραν των άλλων, όλες οι προγραμματισμένες εκδρομές των επόμενων ημερών ακυρώθηκαν διότι οι μαθητές μου δεν ήθελαν να ξαναδούν το αεροδρόμιο. Να αναφέρω ότι η χώρα έχασε περί τα 10.000 ευρώ από αυτό και μόνο, ή δεν μας ενδιαφέρει το τι γίνεται σε αυτήν την δύσμοιρη χώρα;
2. Οι μαθητες μου, όταν φτάσαμε στην Βιέννη, μου είπαν: Όσο πετάγαμε στην Ελλάδα, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε γιατί έρχεσαι εδώ και να εκτιμούμε περισσότερο την χώρα μας.
3. Ένα ακόμα ταξίδι που είχαμε προγραμματίσει για την Ελλάδα μέσα στον Αύγουστο μου το ακυρώσανε και διέδωσαν χαρτί και καλαμάρι τα συμβάντα στην αερολέσχη τους.
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Αντωνόπουλος Σωτήρης