Την Κυριακή στις 9-1-2011, είχα την τύχη αλλά και την τιμή, να γνωρίσω έναν νεαρό. Τον Παναγιώτη Κυριλή.

Εκείνο το πρωί, βρισκόμουν στην Αερολέσχη Δεκελείας στο αεροδρόμιο του Τατοίου, προγραμματισμένος να πετάξω εκπαίδευση κάποιον μαθητή και μετά μια έξοδο ακόμα, για site seeing. Στο εντευκτήριο της λέσχης μας λοιπόν,με περίμενε μια τριμελής οικογένεια. Ο κος Κων/νος Κυριλής, η σύζυγος του και ο νεαρός Παναγιώτης.

Ένας 13χρονος νεαρός, ο οποίος μου έδινε να καταλάβω, πόσο μεγάλη επιθυμία είχε να πετάξει. Είχε βλέμμα κοφτερό, ανυπόμονο, μα και αγνό. Το πρόσωπο του έλαμπε. Στην αρχή σάστισα για λίγο, γιατί αναρωτιόμουν ποιος θα έκανε την πτήση μαζί μου στο διθέσιο ελικόπτερο Robinson 22 με callsign SX-HCQ. Δεν άργησα να το καταλάβω. Αφού συστηθήκαμε, ο πατέρας του μου λέει:” Χρήστο είναι κάτι που μας το ζητάει καιρό. Μια βόλτα με ελικόπτερο. Δεν μπορούσαμε, αλλά ούτε και θέλαμε να του το αρνηθούμε. Δικός σου λοιπόν”.

Μετά από ένα σύντομο briefing και κάποιες λεπτομέρειες, βρισκόμαστε στο ελικόπτερο έτοιμοι να απογειωθούμε. Οι γονείς του μας παρακολουθούν από ασφαλή απόσταση και αποθανατίζουν τον Παναγιώτη στην “παρθενική” του πτήση.

Take off στις 12:00, και το ταξίδι του νεαρού ξεκινάει. Σε όλη την διαδρομή με ρωτούσε διάφορα ‘αεροπορικά’, αφού συγχρόνως απολάμβανε ότι το όνειρο του, έγινε πραγματικότητα. Πετάξαμε πάνω από την λίμνη του Μαραθώνα, την Μαλακάσα και τον Ωρωπό. H συμμετοχή του στην πτήση, μεγάλη. Κρατούσε μαζί μου κυκλικό και σύνθετο.

Landing στις 13:00.

O Παναγιώτης ενθουσιασμένος, χωρίς ίχνος φόβου.
Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι είχα μπροστά μου έναν νεαρό απόλυτα συνειδητοποιημένο για αυτό που είχε ζητήσει από τους γονείς του. Ο Παναγιώτης, καιρό τώρα, είχε ακούσει το κάλεσμα του ‘αέρα’.

Μακάρι το χόμπι του να είναι αυτό. Μακάρι η επαγγελματική του επιλογή να είναι αυτή. Αν τα συνδυάσει κιόλας, θα είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Αυτά τα παιδιά θέλει η Αεροπορία ή Αεροπλοΐα. Πολεμική ή Πολιτική.

Ένας φίλος μου, μου έχει ευχηθεί : “Μακάρι να πετάς, πιο πολύ από όσο περπατάς“. Στο εύχομαι και εγώ με την σειρά μου αυτό Παναγιώτη. Να ξέρεις ότι εγώ απόλαυσα την πτήση μαζί σου, πιο πολύ από σένα. Θα είσαι για μένα πηγή έμπνευσης και αισιοδοξίας. Σε ευχαριστώ.

Ο Θεός να σε έχει πάντα καλά.

Κυβ. Χρήστος Γεωργόπουλος
Εκπαιδευτής Ελικοπτέρων