Η Αθήνα, είναι μία πόλη με πληθυσμό (επισήμως) πάνω από 4 εκατομύρια κατοίκους. Όσο δηλαδή και ολόκληρη η Νορβηγία και γι’ αυτό θα την χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα. Θα μπορούσες κάλλιστα να πάρεις όλους τους Νορβηγούς και να τους «χωρέσεις» στην Αθήνα.

Η Αθήνα είναι επίσης μία πόλη με τέσσερα αεροδρόμια: Ελ. Βενιζέλος, Α.Β. (αεροπορική βάση) Δεκελείας, Α.Β. Ελευσίνας και Πάχη Μεγάρων. Στην δε “γειτνίαση” της πόλης βρίσκονται η Α.Β. Τανάγρας και τα αεροπεδία της Θήβας, της Κοπαίδας και του Λέχαιου. Αντιστοίχως η Νορβηγία έχει 59 αεροδρόμια.

Για τα αεροπεδία της Νορβηγίας, ούτε λόγος, αφού πρώτον είναι τόσα πολλά που θα κορεστεί ο χάρτης και δεύτερον επιτρέπεται με πολύ συνοπτικές διαδικασίες (πχ ένα τηλέφωνο) να προσγειωθεί κανείς ακόμα και στον κήπο του όχι μόνο με ελικόπτερο αλλά και με αεροπλάνο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εξυπηρέτηση μίας ομάδας ανθρώπων στην Αθήνα επιδιώκεται να γίνεται με τα ίδια αεροδρόμια που εξυπηρετείται μία ολόκληρη χώρα του ιδίου πλυθησμού. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ούτε αυτό καθότι από τα προαναφερθέντα αεροδρόμια των Αθηνών, όλα υπολειτουργούν, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.

Δεν θα αναφερθούμε στο Ελ. Βενιζέλος, στις Α.Β. Τανάγρας και Ελευσίνας ή στα αεροπεδία εκτός Αττικής, αφού στο μεν πρώτο το κόστος είναι απαγορευτικό, στα δύο δεύτερα οι διαταγές είναι απαγορευτικές και στα τρίτα η διαδρομή για να πάς και να επιστρέψεις.
Στο Τατόι, το πρωί, λόγω πτήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας, απαγορεύεται η κυκλοφορία αεροσκαφών αερολεσχών. Το μεσημέρι το αεροδρόμιο ανοίγει και κλείνει στις 14:30 το χειμώνα και στις 15:30 το καλοκαίρι. Τι εννοούμε ανοίγει και κλείνει; Εννοούμε ότι με το που ανοίγει αμέσως απαγορεύονται οι πτήσεις (τι δεν καταλαβαίνεις;).

Ούτως ή άλλως, εκεί με την ευγενική χορηγία της Πολεμικής μας Αεροπορίας επιτρέπεται να στεγάζονται κάποιες αερολέσχες και μόνο (δεν μπορεί ο καθένας να πάει και να πετάξει). Ο λόγος της λεγόμενης “παύσης” του ωραρίου, είναι ο γνωστός κανονισμός που επιβλήθηκε με την πρόφαση να μην ενοχλούνται οι κάτοικοι των γύρω περιοχών από την φασαρία που κάνει ένα αεροπλανάκι με κινητήρα μακράν πιό αθόρυβο από αυτόν του αυτοκινήτου τους. Τα διεθνή πιστοποιητικά θορύβου των αεροσκαφών δεν γίνονται προφανώς δεκτά από τους αρμόδιους φορείς η δεν τα έχουν δει ποτέ στη ζωή τους.

Έτσι λοιπόν, αυτές οι αερολέσχες επιτρέπεται να πετάξουν από τις 17:30 το καλοκαίρι, ή από τις 16:30 τον χειμώνα μέχρι την δύση του Ηλίου. Αυτό σημαίνει ότι το καλοκαίρι υπάρχει ένα περιθώριο τριών – τεσσάρων ωρών κατά το θερινό ηλιοστάσιο για αποπροσγειώσεις μέχρι να… μπουχτίσει ο κύκλος και να μην σου επιτρέψουν να πετάξεις άλλο.
Αυτή η τακτική του μπουχτισμένου (κεκορεσμένου) κύκλου – που αποτελεί σαφώς μία ανακάλυψη του σοφού μας λαού – υοθετήθηκε προσεχώς και από το τελευταίο κάστρο της Γενικής Αεροπορίας, της αντιαεροπορικής αυτής χώρας.

Στα Μέγαρα λοιπόν, το αεροδρόμιο θεωρητικά ανοίγει στις 9 (ή ότι ώρα μας κάνει την τιμή η ΥΠΑ να το ανοίγει βάση των ωραρίων των αεροδρομίων που εκδίδει). Τα πρωινά πραγματοποιούνται πολλές πτήσεις της Αεροπορίας Στρατού. Ταυτοχρόνως μπορεί ένα αεροπλάνο σχολής ή αερολέσχης (υπό συνθήκες) να φύγει ή να πάει για μία προσγείωση και μόνο. Όταν τελειώνουν οι πτήσεις της Αεροπορίας Στρατού και με την προυπόθεση ότι δεν γίνονται ρίψεις αλεξιπτωτιστών, δεν πετάνε UAVs και δεν μας επιτέθηκαν οι εξωγήινοι, επιτρέπεται να κάνεις αποπροσγειώσεις μέχρι… να κορεστεί κι αυτός ο κύκλος και να σου πούν ευθαρσώς σήκω φύγε ή προσγειώσου. Και τι εννοούμε να “κορεστεί” ο κύκλος; Μα να υπάρχουν πάνω από δύο (2) αεροσκάφη ταυτοχρόνως!

Είναι απόλυτα κατανοητός ο τεράστιος κίνδυνος που ελλοχεύει η συνύπαρξη δύο τριών ή περισσοτέρων αεροσκαφών στον ίδιο κύκλο. Μόνο μία ματιά στα αεροπεδία άλλων χωρών, όπου πετάνε 187 (κυριολεκτικά) αεροσκάφη σε τρείς διαφορετικούς διαδρόμους του ιδίου αεροπεδίου, αρκεί. Εκεί οι πιλότοι σκοτώνονται σωριδόν αφού κάθε δεκαετία συμβαίνει κι από ένα μείζον ατύχημα. Επίσης είναι απόλυτα κατανοητός ο τεράστιος φόρτος εργασίας για έναν ελεγκτή (κι αυτό δεν γράφεται κοροιδευτικά: εάν πάτε στον Πύργο ελέγχου και δείτε πόσα τηλέφωνα πρέπει να γίνουν επειδή ένας “αργόσχολος πλούσιος τυπάς”, απογειώνεται για να πάει μέχρι την Αίγινα, θα εκλπαγείτε). Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό, είναι πόσο άκομψα εκτελείται η γενική αεροπορία της χώρας. Επιπλέον δεν έχουν γίνει κατανοητά τα μαθηματικά του δημοτικού (στατιστικά, ένας πιλότος χρειάζεται περί τις 200 προσγειώσεις για να πάρει πτυχίο PPL. Εάν κάνει 8 προσγειώσεις την ώρα, και δεδομένων των ωραρίων και των περιορισμών των αεροδρομίων, πόσα χρόνια χρειάζεται για να πάρει πτυχίο;).

Προκύπτει βεβαίως το (λογικό;) ερώτημα “κι αφού δεν τους θέλουμε στην Αθήνα γιατί δεν φεύγουν. Να φύγουν, να πανε αλλού!”.
Πολύ ωραία. Ο πλούσιος τυπάς λοιπόν που ξύνεται όλη μέρα και χαλάει τα λεφτά του για να πετάξει ελικοπτεράκια και αεροπλανάκια, φεύγει από το Τατόι στις 15:30 για να πάει σε κάποιο αεροδρόμιο που να επιτρέπονται οι αποπροσγειώσεις. Η Σύρος είναι κλειστή. Η Σκιάθος το ίδιο, η Μύκονος δεν δέχεται εκπαιδευτικές πτήσεις, η Σκύρος είναι στρατιωτικό αεροδρόμιο και θέλει έγκριση για να πάς, η Μήλος ανοίγει σε ώρα που δεν προλαβαίνεις να επιστρέψεις και για να μην λέμε πολλά, η μόνη ελπίδα κάποιου να κάνει εκπάιδευση στην Αττική, είναι να πάει στην Καβάλα.

Γιατί γίνονται όλα αυτά; Ποιος τα αποφασίζει; Με ποια λογική; Ολες τις απαντήσεις θα τις βρείτε στο βιβλίο του Carlo M. Cipolla, με τίτλο “The Basic Laws of Human Stupidity.” Υπάρχει και μεταφρασμένο στα Ελληνικά αλλά όποιος βιάζεται να βρει απαντήσεις και έχει iPad η iPhone μπορεί να το βρει ΕΔΩ.
Εμείς επιλέξαμε ως κεντρική απάντηση τον τρίτο βασικό νόμο της ανθρώπινης ηλιθιότητας και σας τον παραθέτουμε ως απόσπασμα του παραπάνω βιβλίου: «Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί προβλήματα σε άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων, ενώ ο ίδιος δεν αποκομίζει κανένα κέρδος, η ενδεχομένως να αποκομίζει και ζημιές»

Υ.Γ.: Διαβάζουμε στο περιοδικό της AOPA.co.uk ότι η γενκή αεροπορία στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Άραγε αυτοί οι “συκοφάντες”, γνωρίζουν ότι είναι θαύμα το ότι ακόμα πετάμε;