Όταν η Ελλάδα μπήκε στα JAR πίστεψα ότι επιτέλους θα μπορέσουμε και στη Χώρα μας να αποκτήσουμε ένα αξιοπρεπές σύστημα αεροπορικών διαδικασιών αλλά και ένα σοβαρό και αξιοκρατικό σύστημα εξετάσεων για απόκτηση πτυχίου, όπως ακριβώς ισχύει δεκαετίες τώρα και σε όλα τα άλλα κράτη μέλη (και όχι μόνο) της JAA. Μάλλον όμως για άλλη μια φορά χαθήκαμε στη “μετάφραση”.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο. Δεν χρειάζεται να επινοήσουμε συστήματα και τρόπους αξιολόγησης και εξετάσεων. Υπάρχουν όλα έτοιμα εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία και η Γαλλία. Χώρες απ’ όπου ξεκίνησε η αεροπορία όταν εμείς πετάγαμε χαρταετούς. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε τι κάνουν τα προηγμένα, στον αεροπορικό χώρο, κράτη και να υιοθετήσουμε τις διαδικασίες τους για να μην πω τα ερωτηματολόγιά τους που αφορούν π.χ. στο επίμαχο θέμα των “Ειδικών τεχνικών γνώσεων” στο οποίο για δεύτερη φορά υπήρξε σχεδόν ολοκληρωτική αποτυχία στις εξετάσεις. Πρέπει να αναφέρω δε, ότι το συγκεκριμένη εξέταση δεν υπάρχει στις άλλες χώρες. “Η στραβός είναι ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε” και μάλλον ισχύει το δεύτερο… Η μήπως καταφέραμε να στραβώσουμε και το γιαλό!!!
Η επίσημη γλώσσα της αεροπορίας είναι η Αγγλική. Γιατί δεν δανειζόμαστε το ανάλογο Αγγλικό η Αμερικανικό ερωτηματολόγιο για να τελειώνει αυτή η ιστορία. Θα μας πέσει η μούρη η είμαστε υπεράνω; Έχουμε μασημένη τροφή και τη σνομπάρουμε γιατί νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι; Μήπως βαριόμαστε να περάσουμε τις ερωτήσεις στο σύστημα!!! και γιατί δεν δίνουμε στους εξεταζόμενους τις ερωτήσεις πού έκαναν λάθος για να βελτιωθούν; Είναι κρυφές ή μήπως υπάρχει ο φόβος των ενστάσεων. Μήπως πρέπει να συνέλθουμε λίγο για να προχωρήσουμε μπροστά και να προλάβουμε αυτούς που είναι μπροστά μας. Πάντως πίσω μας δεν έχουμε κανένα…
Οι ερωτήσεις παγκοσμίως για την απόκτηση ερασιτεχνικού πτυχίου δημοσιεύονται επίσημα μαζί με τις απαντήσεις έτσι ώστε ο μαθητής μέσα από αυτές να μπορεί να εμπεδώσει σχεδόν το σύνολο της διδακτέας ύλης και στις εξετάσεις καλείτε να απαντήσει σε έναν αριθμό από αυτές σε ανάλογο χρόνο.
Σ΄εμάς κάθε φορά οι ερωτήσεις αλλάζουν, έχουν πολλά λάθη, δεν διανέμονται επίσημα αλλά στο “σκοτάδι”, ο μαθητής αναγκάζεται να αποστηθίσει λάθος ερωταπαντήσεις για να περάσει, δεν καταλαβαίνει ποτέ που έκανε λάθος γιατί δεν του το λένε και γενικότερα είναι έρμαιο στα κέφια του καθένα που βγάζει τα θέματα ο οποίος με τη σειρά του “καλείται” να βγάλει νέα ερωτηματολόγια για να “διορθώσει” αυτά του προηγούμενου. Τα ίδια και τα ίδια με μικρές διαφορές τα τελευταία 13 χρόνια που έχω ιδίαν άποψη.
Ποιος φταίει τελικά. Φταίνε οι εκπαιδευτές, οι σχολές, οι εξεταστές, η ΣΠΟΑ, η ΥΠΑ, οι επιθεωρητές, ο Διοικητής, ποιος; Σε ένα ατύχημα ποτέ δεν φταίει ένα πράγμα αλλά πολλά που αποτελούν μια αλυσίδα γεγονότων. Έτσι κι εδώ μάλλον φταίμε όλοι. Κάποιοι λιγότερο, κάποιοι πολύ περισσότερο αλλά τελικά τη νύφη την πληρώνει αυτός που δεν φταίει καθόλου: ο μαθητής! Κάπως όμως πρέπει να κόψουμε τη ριμάδα την αλυσίδα.
Θα το πω σκληρά και κάποιοι θα με κατηγορήσουν: Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί σοβαρά (επαγγελματικά) με τα ελικόπτερα καλύτερα να φύγει από Ελλάδα και να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του σε οποιαδήποτε άλλη χώρα όπου θα σέβονται την επιλογή και την προσπάθειά του και θα τύχει σίγουρα σοβαρής και αξιοπρεπούς μεταχείρισης.
Πραγματικά δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει κάτι αλλά ούτε μπορώ να σταματήσω να φωνάζω μπας και κάποιος ακούσει και ενδιαφερθεί ουσιαστικά και πραγματικά ντρέπομαι ως ιδρυτής του GreekHelicopters.gr που το βλέπω κατά καιρούς να αποκτά τη μορφή blog διαμαρτυριών.
Στα αεροπλάνα ισχύουν τα ίδια; Έχουν τα ίδια προβλήματα; Υπάρχει αυτό το χάος; Ρητορικές φυσικά ερωτήσεις.
Πάντως τα ελικόπτερα απ’ ότι φαίνεται έχουν πολύ δρόμο ακόμα…
Βερβερέλης Δημήτρης
[print_link]