Αφιερωμένο στους Συναδέλφους μου
με συγκίνηση, Τιμή και Υπερηφάνεια!
Σπύρος Κίκερης, Αθήνα 9 Ιουνίου 2008
‘‘Καημός Αϊτού Σταυραετού και Βετεράνου τ’ουρανού
ταξιδευτή τώρα του νου και του παλιού καλού καιρού !’’
‘’Όταν πονάει ο Αϊτός
Θα πει πως δεν πετάει
κι’οταν ο πόνος του καημός
Θα πει πως δεν ξεχνάει!’’
Κάποτε πίστευε πως ήτανε Αϊτός !
Δαιδαλογέννητος ! Ικάριος Αϊτός !
Αϊτός Αρχάγγελος ! Ημίθεος Αϊτός !
Αϊτός Θεάνθρωπος κι’επίγειος Θεός !
Τώρα το κάποτε του έγινε καημός
καημός δυσβάσταχτος , ασήκωτος καημός
καημός , που έφερε , ο άσπλαχνος καιρός
ο πανδαμάτορας, ο χρόνος ο σκληρός !
Κάποτε φόραγε φουλάρι στο λαιμό
και φόρμα που’χε τ’ονομά του κεντητό
Κάσκα και Μάσκα μ’οξυγόνο τεχνητό
και της Μανούλας του , το Άγιο Φυλαχτό !
Κι’εβαζε , άκουσον , το Χάρο στο φτερό
νούμερο δύο , σε κλειστό σχηματισμό
και δε λογάριαζε το θάνατο λεπτό
λες κι’ειχε πιει , όλο τ’αθάνατο νερό !
Κι’ετσι τ’αδύνατο , γινόνταν , δυνατό
κι’αυτός Ιπτάμενος , σε πύρινο Σταυρό !
Σταυρό που ήθελε , η Μοίρα και Βωμό
ψηλά ιστάμενος , σ’εκείνης , το γραφτό !
Κι’εσκιζε σύννεφα κι’ουράνια στα δυο
και τη γραμμή των οριζόντων στο λεπτό
κι’ολο πλησίαζε τη Γη στον Ουρανό
και την ιδέα ότι μοιάζει στο Θεό !
Τώρα στις πτήσεις του, βαρύς ο πηγαιμός
Βαρύς, ασήκωτος κι’εξωπραγματικός
ανάγκης θέλημα και πειθαναγκασμός
κι’ο πηγαιμός, κι’ο ουρανός κι’ο γυρισμός !
Τώρα το δάκρυ του , στα μάτια , ποταμός
δίνες οι μνήμες του , στο νου στροβιλισμός
και στη ψυχή του , ο δυσβάσταχτος καημός
μοιάζει κυρίαρχος , κι’εκείνος , ναυαγός !
Πάλι emergency για may day sos !
Στην ικεσία του, βαθύς ο στοχασμός !
Ώρα κατάνυξης και ο καημός, Αϊτός !
Αϊτός της θύμησης ! Του όνειρου Αϊτός !
Κι’υστερα, κι’υστερα, ο μέγας Λυτρωμός
με εξαπτέρυγα κι’ο δρόμος Ουρανός !
Αυτός, σ’ανάστροφη, απόλυτος Αϊτός !
Αϊτός Παράδεισου, αιώνιος Αϊτός !
Ταξχος(Ι) ΕΑ ΠΑ
Σπύρος Κίκερης
Email: Spyr.Kikeris@gmail.com
[print_link]